9.بارنامه ی دریافت برای حمل(Received For Shipment Bill Of Landing):
سندی است شبیه به بارنامه، مبنی بر رسید کالاها به مرحله ی حمل و نقل، که توسط حمل کننده صادر می شود. این سند قبل از بارگذاری محموله ها به وسیله ی حمل و نقل صادر می شود؛ در نتیجه با بارنامه ی روی کشتی (On Board Bill Of Landing) متفاوت است و نشان دهنده ی رسیدن کالا ها است و نه لزوما با شدن آنها بر روی کشتی یا هر نوع وسیله ی نقلیه.
هنگامی که محموله ها بار کشتی و یا وسیله ی نقلیه شدند، این سند با بارنامه ی روی کشتی (On Board Bill Of Landing) جایگزین می شود.
بارنامه ی دریافت برای حمل، می تواند دارای یک قسمت اختیاری یعنی مهربارگیری (On Board Notation) باشد.
وجود این مهر به این معنی اعلام بارگیری کالا بر کشتی یا وسیله ی نقلیه ی مدنظر نیست؛ در واقع این سند دارای اعتبار لازم برای حاصل اطمینان از بارگیری کالاها ، نزد بانک ها جهت صدرو اعتبارنامه ، گارانتی بانکی و... نمی باشد مگر اینکه بارنامه ی دریافت برای حمل دارای مهر بارگیری باشد.
اینکوترمز:
مقررات اینکوترمز اصطلاحات سه حرفی مخفف شده ی تجاری هستند که روش های روزمره ی تجاری و مسئولیت های ناشی از آن را در قراردادهای بازرگانی شرح می دهند. در اینجا، ما به اختصار به توضیح کلی هر یک از یازده اصطلاح اینکوترمز در مرحله ی تحویل کالا، انتقال ریسک، نقطه ی انتقال هزینه، گاهی بیمه و ... اکتفا خواهیم کرد.
مقررات اینکوترمز اولین باردرسال 1936 به انتشار رسید. این اصطلاحات هراز گاهی جهت انعکاس تغییرات و نیاز های تجاری اصلاح و ویرایش می شوند. در حال حاضر از سال 1980 اینکوترمز هر 10 سال به روز رسانی می شوند. برخی از شروط اینکوترمز مختص حمل و نقل و معامله ی دریایی، برخی هوایی و حتی زمینی است اما بعضی از آنها چنین محدودیتی ندارند و برای هرگونه شرایطی استفاده می شوند. حال به شرح آن ها می پردازیم.
اولین اصطلاح (EXW-EX WORKS) :
این ترم در فارسی به معنای تحویل در محل کارفروشنده است. درج این اصطلاح به این صورت است:
EXW+(DELIVERY)+INCO TERMS 2020
" Ex Works " یعنی فروشنده وقتی کالا را به خریدار تحویل داده است، که آن را درمحل نام برده شده ( مانند کارخانه یا انبار ) در اختیار خریدار قرار دهد؛ این محل می تواند متعلق به فروشنده باشد یا نباشد. فروشنده هیچ الزامی برای بارگیری کالا روی هیچ وسیله نقلیه یا انجام تشریفات گمرکی صادرات کالا (البته در صورتی که چنین تشریفاتی وجود داشته باشد) ندارد.
این قاعده جهت هرنوعی از حمل و نقل به کار می رود. طرفین قرارداد لازم است تنها نام دقیق محل تحویل را همراه با جزئیات ذکر کنند. در این نقطه ریسک از فروشنده به خریدار منتقل می شود و ازاینجا به بعد هزینه ها نیز به عهده خریدار می باشد. هنگامی که تحویل صورت می گیرد، به عبارتی کالا در اختیار خریدار است حتی در حالی که بارگیری نشده باشد؛ با این وجود ریسک از بین رفتن یا ورود خسارت به کالا در حین عملیات بارگیری توسط فروشنده، که قریب الوقوع است ، بر عهده خریدار است، درحالی که خریدار عملاً در عملیات بارگیری نقشی نداشته است .
در این ترم، فروشنده هیچ مسئولیتی در قبال خریدار در خصوص بستن قرارداد حمل کالا ندارد .بااین وجود، در صورت درخواست خریدار، فروشنده می بایست کلیه داده هایی که درخصوص ریسک و هزینه های مربوط به حمل ونقل کالا در اختیار دارد؛ مانند تمهیدات ایمنی مربوط به حمل ونقل کالا را به خریدار جهت حمل و نقل کالا ارائه نماید.
چنانچه طرفین محل دقیق تحویل را مشخص نکنند، درواقع گویی انتخاب این محل را به عهده فروشنده گذاشته اند تا فروشنده محلی را که ازنظر خودش به بهترین نحو برای این کار مناسب است را انتخاب کند و این باعث قرار دادن خریدار در معرض ریسک می باشد. EXW نسبت به دیگر قواعد اینکوترمز کمترین الزامات را برای فروشنده دارد به همین دلیل خریداران بایستی با دقت بیشتری از این ترم استفاده نمایند.